Þingmenn með og móti lífinu: Þess skal minnzt hvernig einstakir þingmenn greiddu atkvæði um líf og dauða ófæddra nú í vor!

ALLIR þingmenn VG, Framsókn­arfl., Samfylk., Pírata og Við­reisn­ar sögðu JÁ, en báðir þing­menn Flokks fólks­ins, átta af 9 þing­mönn­um Mið­flokks­ins og 8 af þing­mönn­um Sjálf­stæðis­flokks­ins sögðu NEI. Í þremur síðastnefndu flokk­un­um sögðu engir JÁ nema fjórir í Sjálf­stæðis­flokki. Miðflokks­konan greiddi ekki atkvæði, eins og tveir þingmenn Sjálf­stæðis­flokks, en tveir í þeim flokki voru fjarverandi.

Atkvæði féllu þannig: Já 40, nei 18, þrír greiddu ekki atkv., fjarvist 0, fjarver­andi 2. Hér er heildar-nafna­listinn (í þeirri hlutkestis-röð þingmanna, þegar nafnakall fór fram um málið, en að öðru leyti í stafrófsröð):

Njáll Trausti Friðbertsson: greiðir ekki atkvæði, Oddný G. Harðardóttir: já, Ólafur Þór Gunnarsson: já, Ólafur Ísleifsson: nei, Óli Björn Kárason: nei, Páll Magnússon: nei, Rósa Björk Brynjólfsdóttir: já, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson: nei, Sigríður Á. Andersen: nei, Sigurður Ingi Jóhannsson: já, Jón Þór Þorvaldsson: nei, Silja Dögg Gunnarsdóttir: já, Smári McCarthy: já, Halla Gunnarsdóttir: já, Svandís Svavarsdóttirr: já, Vilhjálmur Árnason: fjarverandi, Willum Þór Þórsson: já, Þorgerður K. Gunnarsdóttir: já, Þorsteinn Sæmundsson: nei, Þorsteinn Víglundsson: já, Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir: fjarverandi: Þórhildur Sunna Ævarsdóttir: já, Hjálmar Bogi Hafliðason: já, Albertína Friðbjörg Elíasdóttir: já, Andrés Ingi Jónsson: já, Anna Kolbrún Árnadóttir: greiðir ekki atkvæði, Ari Trausti Guðmundsson: já, Ágúst Ólafur Ágústsson: já, Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttr: já, Ásmundur Einar Daðason: já, Ásmundur Friðriksson: nei, Bergþór Ólason: nei, Birgir Ármannsson: nei, Birgir Þórarinsson: nei, Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir: já, Bjarni Benediktsson: nei, Björn Leví Gunnarsson: já, Bryndís Haraldsdóttir: já, Brynjar Níelsson: nei, Guðjón S. Brjánsson: já, Guðlaugur Þór Þórðaron: já, Guðmundur Ingi Kristinsson: nei, Guðmundur Andri Thorsson: já, Gunnar Bragi Sveinsson: nei, Halla Signý Kristjánsdóttir: já, Halldóra Mogensen: já, Hanna Katrín Friðriksson: já, Haraldur Benediktsson: greiðir ekki atkvæði, Helga Vala Helgadóttir: já, Helgi Hrafn Gunnarsson: já, Inga Sæland: nei, Jón Gunnarsson: nei, Jón Þór Ólafsson: já, Jón Steindór Valdimarsson: já, Karl Gauti Hjaltason: nei, Katrín Jakobsdóttir: já, Kolbeinn Óttarsson Proppé: já, Kristján Þór Júlíusson: já, Alex B. Stefánsson: já, Lilja Rafney Magnúsdóttir: já, Líneik Anna Sævarsdóttir: já, Logi Einarsson: já, Steingrímur J. Sigfússon: já.

Heimild: https://www.althingi.is/thingstorf/thingmalin/atkvaedagreidsla/?nnafnak=57254

Fjörutíu þingmenn vilja EKKI gefa ófæddum, fullkom­lega mann­leg­um fóstrum á þessum aldri líf, ef móðurinni (eða einhverjum sem þrýstir nógu fast á hana*) þókknast að láta fyrirkoma barninu (sjá um aðferðirnar hér).

20 vikna fóstur með fullt sársaukaskyn:    

 

Hér er 21 viku gamalt fóstur: 

 

Þannig hafa þessir nafngreindu 40 þingmenn réttlætt morð í verkum sínum á Alþingi, allt inn í 6. mánuð meðgöngu, til loka 22. viku, sbr. myndirnar hér! Frá upphafi hefur kristin kirkja, eftir því sem hún hefur mátt og getað, lagt bann við fósturdeyðingum. Að jafnvel nafnkaþólskur formaður Viðreisnar greiddi atkvæði með þessu ofur­róttæka frumvarpi, því róttækasta á Norður­löndunum (um sama leyti og reynt er í norska Stórþinginu að takmarka fóstur­eyðingar), sýnir skýrast hið ömurlega siðferðis­ástand meirihluta alþingismanna.

 

En baráttan gegn þessum ólögum mun halda áfram, ekki síður en barizt var með mörgum laga­frum­vörpum (þ.á m. sex talsins frá Þorvaldi Garðari Kristjánssyni og meðflutningsmönnum, en einnig frá Borgaraflokknum) gegn fóstur­eyðinga­lögunum nr.25/1975.

 

* Vitað hefur verið um langan aldur, að foreldrar þungaðra kvenna og barns­feður þeirra, auk annarra (vina, samstarfsfólks og jafnvel lækna) hafa beitt þær þrýstingi og fortölum til að fara í fóstur­eyðingu, sem svo líka eru mörg dæmi um, að þær hafi iðrazt eftir á. Svo tala þessir fáráðu þingmenn um "sjálfsákvörð­unar­rétt" konunnar, þegar "rétturinn", sem þeir gefa nú "frjálst" til loka 22. viku, er iðulega farvegur og tæki barnsfeðra og foreldra barns­hafandi kvenna til að neyða eða sveigja þær þvert gegn vilja sínum til fóstureyðingar! Svo hræsnar þetta fávísa þinglið um "frelsi kvenna" og slær sig til riddara fyrir meintan árangur sinn í frelsis­baráttu! -- lokandi líka augum fyrir því að helmingur hinna píndu og drepnu fórnarlamba á aldrinum 16 til 22 vikna eru MEYBÖRN !

 

Jón Valur Jensson.

Hvers lags barnamála­ráðherra er það sem samþykkir ólög um þjáningar­fulla deyðingu 22ja vikna ófæddra barna?

--- og það af hvaða ástæðu sem er! Það þarf mann eins og Ásmund Einar Daðason til slíks verks! Sjá: 

Þingmenn með og móti lífinu: þess skal minnzt hvernig þingmenn greiddu atkvæði um líf og dauða ófæddra!

Ásmundur Einar situr á þingi fyrir Framsóknarflokkinn, en áður fyrir Vinstri græna. 

Hvernig getur barnamálaráðherra tekið afstöðu með því að deyða ófætt barn, sem komið er á sjötta mánuð meðgöngu, allt til loka 22. viku meðgöngunnar, þegar vitað er, að það er jafnvel komið með fullt sársaukaskyn? Er barnamála­ráðherrann fylgjandi pyntingum ófæddra barna?

Það er eðlilegt að spurt sé. Í 68. grein stjórnarskrárinnar segir svo:

"Engan má beita pyndingum né annarri ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð eða refsingu."

Nú er vitað mál að 8 vikna er fóstrið komið með skynnema í andlitið (facial sensory receptors) og mikilvægar tengingar mænu og upp í heila orðnar til staðar í 14 vikna fóstri. Þegar það er orðið 20 vikna er það komið með sársaukanema (pain receptors) um allan líkamann og taugatengingar þeirra upp í heila. Sjá t.d. samantekt erlendra heimilda hér: https://lifsrettur.blog.is/blog/lifsrettur/entry/2233598/ þar sem lesa má upplýsingar frá dr. Colleen Malloy, MD, nýburafræðingi og aðstoðarprófessor við Northwestern University, og dr. Kanwalkeet Anand, svæfingalækni og leiðandi sérfræðingi í sársaukaskyni ófæddra.

Ekki seinna en 20 vikna er fóstrið því komið með fullt sársaukaskyn. Lengi vel fóru flest fósturvíg fram með útskafi eða sogskafi. Fósturvígsaðgerðir eftir 12.-14. viku eru hættulegri en þær sem fyrr eru gerðar með sogskafsaðferð; áhættan eykst með hærri aldri. D & E-aðferðin er varasöm, þar sem notaðar eru tengur til að rífa útlimi einn eftir annan af fóstrinu, og þó teljast salt-eitrunar- og prostaglandín-aðferðirnar hafa meiri áhættu. Sú síðarnefnda framkallar samdrætti í leginu og fyrirburafæðingu sem yfirleitt, en ekki alltaf leiðir til andvana fædds barns. Sú fyrrnefnda, notuð eftir 16. viku, með sprautu gegnum kviðinn, eitrar legvatnið, svíður og brennir yzta lag hörunds fóstursins, sem gleypir saltvatnið, streitist á móti, með krampaflog, en deyr eftir rúma klukkustund; sólarhring seinna fær móðirin hríðir og fæðir andvana barnið. Langdreginn dauðdaginn er grimmilegur. Enn ein aðferð er legnám. Tilfellum aðgerða með lyfjum hefur fjölgað mikið hér á seinni árum.

Allt frá stuttmyndinni Hljóða ópið, gerðri 1984 undir leiðsögn fyrrum mikilvirks fóstureyðingalæknis, dr. Bernards Nathanson, hefur verið kunnugt hvernig fóstur bregzt heiftarlega við árásum á líf þess, einkum þegar notaðar eru tangir til að rífa það í sundur, unz ekkert er eftir, legið hreinsað, til að ekki komi upp sýkingar og bólgur.

Að ráðast með löggjöf, eins og gert var í vor, á 20-22 vikna fóstur (já, til loka 22 viku, þegar dæmi eru um, að fóstur geti lifað af fyrirburafæðingu) er ekki aðeins ómannúðlegt, heldur stríðir gegn ákvæðum 68. greinar stjórnarskrár, banninu gegn pyntingum.

En erum við í alvöru með barnamálaráðherra, sem styður pyntingar ófæddra barna? Hversu vel eða illa fer það barnamálaráðherra að hafa slíka afstöðu? Hvar er samvizka hans og sannfæring í velferðarmálum barna?

Hvers vegna greiddi Ásmundur Einar atkvæði með þessari löggjöf? Svo virðist sem sú afstaða hans sé annað tveggja:

a) leifar af vinstrimennsku hans (í Vinstri grænum) -- eða

b) til komin vegna flokksaga í þingflokki Framsóknarflokksins að greiða atkvæði með þessari dauðalöggjöf, sem þeirra framlag til að þókknast ráðherrum Vinstri grænna í stjórnarsamstarfinu, Svandísi Svavarsdóttur, sem að sínum Lenínistahætti flutti þetta frumvarp, og formanninum Katrínu Jakobsdóttur, sem vildi jafnvel persónulega ganga lengra, eins og alræmt er orðið.

Eigi seinna tilfellið hér við, að Ásmundur hafi greitt um þetta atkvæði til að lúta flokksaga, þá er skömmin ekki aðeins Framsóknarflokksins að þvinga þingmenn sína til slíkrar svívirðu, heldur einnig Ásmundar Einars, sem með þessu hefur þá líka brotið aðra stjórnarskrárgrein, þá fertugustu og áttundu, sem hljóðar svo:

Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum.

Alveg er ljóst, að þessi "barnamálaráðherra" þarf að gera hreint fyrir sínum dyrum. Bæði alþjóð og umbjóðendum hans og annarra Framsóknar-þingmanna skulda þeir skýringar á sinni róttæku fósturdrápsafstöðu, sem á eftir að valda þjáningu og dauða fjölda ófæddra barna og jafnframt koma í bakið á þessari þjóð.

Sem þingmaður og félags- og barnamálaráðherra þiggur Ásmundur Einar hartnær 2,3 milljónir í meðallaun á mánuði úr ríkissjóði!!* -- Er það til að verðlauna hollustu hans við þetta vanheilaga stjórnarsamstarf?

* Ásmundur Einar Daðason er með í föst mánaðarlaun 2.280.000 kr. og jólabónus í des. 190 þúsund. Dreift yfir allt árið gerir þetta tæplega 2,3 millj. á mánuði (2.295.840). Fyrir hvað fekk hann jólabónusinn (sem ýmsir fátækari fengu ekki)? Fyrir að taka virkan þátt í að koma í veg fyrir, að einhver jólabörn fengju að fæðast?

Jón Valur Jensson.

Alveg kostulegt að sjá eina stjórnarskrár­tillöguna talaða niður með snilldarhætti rökræðumanns

Hér gaf Pétur Gunnlaugsson, cand.jur., Útvarps Sögu-maður, þá fulltrúi í s.k. stjórn­lagaráði, álit sitt á þeirri tillögu, að "stjórn­völdum ber[i] að vernda öll lífs­skoð­un­ar­félög"!

Endilega horfið á þetta myndband. 

 

Samherjar okkar í Noregi taka afstöðu með frelsi samkynhneigðra til að fara í meðferð

Kristi­legi þjóðarflokk­ur­inn í Noregi neit­ar að taka þátt í því með hinum þremur stjórn­ar­flokk­unum (Hægri, Vinstri og Fram­fara­flokk­num) að banna meðferð við sam­kyn­hneigð. Með slíku banni hefur það verið haft sem rök­semd, að dæmi séu um, að við slíka með­ferð hafi verið beitt óeðli­legum, þving­andi aðferðum. Svokölluð homoterapi, sem þar er mest rætt um, er þó fjarri því að vera eina aðferðin, sem beitt er á þessu sviði (sbr. hér um mis­mun­andi að­ferð­ir ýmissa fagaðila), og sömuleiðis fer því fjarri, að meiri­hluti aðferð­anna taki á samkyn­hneigð meðal unglinga undir lögaldri eða gefi for­eldrum þeirra færi á að ráðsk­ast með börn sín.

Rop­stad, barna- og fjöl­skyldu­málaráðherra rík­is­stjórn­ar­inn­ar, telur að bann við "kyn­ferðis­legri leiðrétt­ing­armeðferð" (n. seksu­ell reorienter­ing eða kon­vert­er­ingsterapi) þjóni eng­um til­gangi; of­beldi og meðferðarúr­ræði, sem skaðað geti fólk, sé þegar bannað með lög­um í Nor­egi.

"Ég sé ekki þörf­ina fyr­ir að banna eitt­hvað sem er þegar bannað," sagði Rop­stad í viðtali við Verdens Gang í gær.

Slíkar meðferðir fyrir sam­kyn­hneigða mættu þó vel sæta eftir­liti að mati undirritaðs, en of langt er gengið að ætla sér að banna þær allar án greinar­munar, enda hafa menn almennt haft valfrelsi til að velja sjálfir slíkar leiðir og að endur­skipu­leggja líf sitt í átt til gagn­kyn­hneigðar, rétt eins og mönnum er nú gefið frelsi til að fara í fegrunar­aðgerðir og það jafnvel borgað að meira eða minna leyti af ríkisfé. 

En um þetta mál er nú deilt í Noregi, eins og lesa má í frétt Mbl.is (tengill hér neðar), en málið verður tekið fyrir í norska Stórþinginu nú í desember.

Til Kristilega þjóðarflokksins norska, eins og til annarra slíkra á hinum Norður­lönd­unum, höfum við í Kristnum stjórn­mála­samtökum (KS) löngum litið sem andlega skyldra, rakið upphaf og fram­gang þess norska flokks allt frá fyrri hluta 20. aldar og vitnað til stefnu­mála hans í greinum á þessu vefsetri. Því er eðlilegt að tala hér um norska flokkinn sem samherja okkar, þótt enn hafi engin ákvörðun verið tekin um að stofna hér kristi­legan þjóðar­flokk. En í KS, sem starfar sem málfundafélag, eru nú 25 félagsmenn.

Jón Valur Jensson.

Deilt um meðferð við samkynhneigð

Huggunarstef

eftir Hjalta Magnússon (1839-1899). Eftirfarandi inngangsorð hefur hann að þessu stutta kvæði sínu:

Ekkja ein bað mig í raunum sínum að gera fyrir sig vísur:

 

Þeir sem rekast raunir í

reiði sig á þetta: 

Alvalds náð er ávallt ný

og hans miskunn rétta.

 

Ef þeir trúa´ og treysta á

trygga vininn hæða,

meðulunum miðlar sá,

er mýkja allt og græða.

 

Þegar neyðin þykir stærst --

það hef ég oft mátt reyna --

er hans náðin ávallt næst,

með úrlausn flestra meina.

 

 

Hjalti var Vestfirðingur, Djúpmaður fyrst og fremst, af prestaættum miklum (m.a. sjö prestum að langfeðgatali og þrefaldur frændi Jóns forseta). Hann var allvíða vinnumaður, einnig við Breiðafjörð, og formaður til sjós, en fekkst við barnakennslu á efri árum. Kvæntur var hann Friðrikku, dóttur Kristjáns sterka á Borg í Arnarfirði; þau skildu, en eitt barna þeirra var Magnús, skáldið á Þröm, en auk þess átti hann tvo syni, fyrir og eftir sína hjúskapartíð (og var annar þeirra afi undirritaðs). Ekki mun annað út gefið eftir hann en 16 blaðsíðna ljóðakver: Einfeldningur. Nokkur ljóðmæli (Ísaf. 1898, eiginútgáfa), en svo sem til skýringar á kversheitinu hefur hann þessa vísu á forsíðu:

• Einföldum og óupplýstum, efnasmáu
• bjóðast þessar bögur fáu,
• en brögnum ekki menntaháu.

 

(Bragnar: menn.) Sjá nánar um Hjalta: færslu á Kirkjunetinu í fyrrasumar með einu lengra trúarkvæði hans.

Jón Valur Jensson.

Talað af reynslu

Stephan G. Stephansson (1853-1927), vestur-íslenzka Kletta­fjalla­skáldið, orti:

 

Lát þig ei lygasögn gruna.

    Leitaðu innst þér í muna:

    Hefirðu ei sungið þér sálar­bætur

    svartar illra veðra nætur?

    í skeri, við skiptjón beðið,

    skjálfhent kveðið?

 

            Úr kvæði hans: Skjálfhendan (Andvökur, VI, 1938, bls.252). Muni = hugur, sál.

Af raunverulegri orsök þeirrar kollsteypu vestrænna þjóða sem þær stefna óðfluga í

Engum á Eyjusíðunni og hvorki hr. Charles Kenny né Agli Helga­syni dettur í hug að benda á orsökina ljótu og aug­ljósu sem vita­skuld hefnir sín: millj­óna­dráp á ófæddum börnum þessara þjóða á hverju einasta ári!

Það er jafnan til bölvunar að brjóta gegn vilja Guðs, þess sem skapaði okkur og þarf sannarlega að hafa vit fyrir okkur. En kristin trúar­afstaða er ekki "vinsæl" meðal sjálf­skipaðra álits­gjafa hins pólitíska rétt­trún­aðar 21. aldar -- sama hversu oft og marg­faldlega sá falski "rétttrúnaður" afsannast í verki með hrika­legum afleiðingum fyrir vinnu­markaðinn og getu þessara þjóðfélaga til að halda uppi velferðar­kerfi, sjúkra­þjónustu og framfærslu sífjölgandi aldraðra!   

Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir fer út fyrir verksvið sitt og á að biðja þjóðkirkjufólk afsökunar

Í opnu bréfi Ómars Torfasonar á Vísi.is til dóms- og kirkju­mála­ráð­herra: "Er kirkjan hlaðin mis­tök­um?"sýnir hann enn og aftur, að hann er kenn­ing­ar­trúr kristinn maður og Lúth­er­ani, eins og mjög trúaður, þekktur langafi Áslaugar Örnu, en greinilega hefur hún ekki þann anda. Hún hefur enga sanna forsendu þess að ætlast til þess að kristin kirkja flytji veraldlega villukenningu um samlífi karls og karls eða konu og konu. Slíkt þekkist ekki í bók Guðs, Biblíunni, og Jesús Kristur staðfestir, að hjónabandið er aðeins fyrir pör af sínu hvoru kyninu.

Andstæð stefna er einber óskhyggja og breytir ekki því, sem Jesús kenndi. Það er rétt hjá Ómari, að þessi fulltrúi veraldlega valdsins, stjórnarráðs Íslands og ríkisstjórnarinnar, hefur ekkert vald yfir kenningar- og andlegum málum Þjóð­kirkj­unnar. Þetta er m.a. ljóst af íslenzkum lögum um skipulag og starfshætti Þjóðkirkjunnar, en einnig af vígsluheiti presta.

Jón Valur Jensson.

Einhliða áróðursstarfsemi Rúv um mál Ísraels og Palestínu sýnir sig hér að vera einhæf lygastarfsemi, þó kostuð af íslenzkum almenningi!

Frábært er að eiga aðgang að markverðum staðreyndum, sem Auður Arna Höskuldsdóttir hefur tekið saman um þann hlutann af samskiptum Ísraels og Gaza- og Palestínumanna, sem aldrei fær að komast í sviðsljósið hjá fréttastofu RÚV --- þar er nánast alfarið einblínt á árekstra og átök og Ísraelsmönnum jafnan kennt um allt saman. Til samanburðar eru þessar staðreyndir eins og opinberun fyrir þá, sem óvitandi jafnvel hafa mátt una því, að árum saman hefur Rúvið matreitt ofan í þá sérvaldar Palestínu-"fréttir" og þöggunarviðleitni sína. Mál er að linni, og lesið textann, stuttan en upplýsandi, frá Auði Önnu. Einn þolandi Rúv-áróðurins er svo sjálfur forseti ASÍ, Drífa Snædal, sem nú hljómar eins og spiladós Rúvara!

Auður Arna Höskuldsdóttir á Facebók 6. nóvember :

 

"Staðreyndir um Ísrael/Palestínu: (Endilega deilið sem víðast)

1. Ísraelar hafa reist fjölda skóla fyrir Palestínumenn, meðal annars háskóla, einnig sjúkrahús, rafveitur og vatnsveitur, þar sem ekkert vatn var áður, og símkerfi, vegi og marga innviði nútímaþjóðfélags.
2. Ísraelar reistu heilt verksmiðjuhverfi á mótum Gaza og Ísraels, gagngert til að lyfta efnahagslífi þeirra og veita þeim reynslu af iðnrekstri.
3. Við brottflutning Gyðinga frá Gaza buðust stjórnvöld til að gefa Palestínumönnum íbúðarhús og byggingar á svæðinu, hundraða milljarða virði. Það var ekki þegið.
4. Æðri menntastofnanir Ísraels hafa fram á síðustu ár verið alveg opnar Palestínumönnum og veitt þeim mikla aðstoð.
5. Heilbrigðiskerfi Ísraels er alveg opið Palestínumönnum þegar öryggisástand leyfir og það kerfi og ísraelsk mannúðarsamtök hafa veitt þeim gríðarlega aðstoð í gegnum tíðina.
6. Fjöldi Palestínuaraba, einkum í Austur-Jerúsalem, þiggur bætur og stuðning úr velferðarkerfi Ísraels.
7. Strax eftir sjálfstæðisstríðið 1948 komu fram meðal Ísraela (meðal annars frá Ariel Sharon) hugmyndir um að Ísraelar byggðu með aðstoð alþjóðasamfélagsins fullbúnar, velskipulagðar nútímaborgir fyrir palestínska flóttafólkið, en að vísu utan landamæra Ísraels þess tíma. Ísraelar hafa síðan ítrekað svipaðar tillögur, en ekki fengið hljómgrunn. UNWRA – stofnun Sameinuðu þjóðanna um málefni Palestínuaraba – hefur hafnað stuðningi við þær á þeim forsendum að þær séu pólitísk afskipti af þjóðernisdraumum Palestínumanna." [Tilvitnun lýkur]

Og svo er það hin einhæfa sýn Drífu Snædal, komin til af einhæfum fréttaburði Rúvsins öðru fremur (og ekki hefur Sólveig Anna Jónsdóttir í Eflingu orðið skár úti vegna stanzlauss áróðursflaums úr Efstaleiti!):

 

VILJINN.IS

 

Gyðingar óttaslegnir vegna yfirlýsingar forseta ASÍ - VILJINN

 

Hér er ekki úr vegi að geta þess, að Bogi Ágústsson fréttamaður, háttsettur í Ríkis-Sjónvarpinu, er aldeilis ekki hlutlaus í málum Ísraels og Palestínu, enda hefur hann árum saman setið í stjórn félagsskaparins Ísland-Palestína!

 

Jón Valur Jensson.

Blákaldur sannleikurinn sagður um fóstureyðingar (m/ísl. þýðingu)

Sigurður Ragnarsson deildi innleggi:

Katie Olson Wilson á heima í Nýja Íslandi og er af íslenzkum ættum.

 

Katie Olson Wilson:

ABORTION IS HATE. Hatred of Life, hatred of Love, hatred of the Child, hatred of God, hatred of His plan. It is a rejection of goodness and beauty, a despair­ing of faith and hope and love. It is the Child Sacrifice so abhorred by God in the Old Testament, a Sacrament of Satan, a cornerstone of the neo-pagan worldview. It is the ugliest side of us. People who promote abortion are showing us who they are, and it is not pretty.

Fóstureyðing er hatur. Hatur á lífinu, hatur á ást, hatur á barninu, hatur á Guði, hatur á áætlun hans. Það er höfnun þess góða og fagra, að örvænta um trú og von og ást. Þetta eru þær barnsfórnir sem Guð Gamla testamentisins hryllir við, þetta er sakramenti Satans og hornsteinn hinnar nýheiðnu sýnar á heiminn. Þetta er ljótasta hliðin á okkur. Fólk, sem vill framgang fóstur­eyð­inga, er að sýna okkur hvað það er, og það er ekki fagurt.

Brot úr kristindómi Látra-Bjargar

Kjarnyrt var hún flestum skáldum fremur, en hrjúf í máli iðulega eins og árferði 18. aldar.

 

Öllu er stolið ár og síð,

eins þó banni Kristur.

Þelamörk og Þjófahlíð,

það eru gamlar systur. 

 

***

Fagurt er í Fjörðum,

þá frelsarinn gefur veðrið blítt,

hey er grænt í görðum,

grös og heilagfiskið nýtt.

En þá veturinn að þeim tekur sveigja,

veit ég enga verri sveit

um veraldar reit.

Menn og dýr þá deyja.

 

***

Reykjadalur er sultarsveit,

sést hann oft með fönnum.

Ofaukið er í þeim reit

öllum frómum mönnum.

 

***

Loddarar þeir á Langanesi búa,

að liðnum þeirra lífdögum

legstað eiga í kvölunum.

 

***

Langanes er ljótur tangi,

lygin er þar oft á gangi.

Margur ber þar fisk í fangi,

en fáir að honum búa.

-- Svo vil ég heim til sveitar minnar snúa.

 

Á Látrum

                      

Látra aldrei brennur bær,

bleytan slíku veldur,

allt þar til að Kristur kær

kemur og dóminn heldur.

 

Björg Einarsdóttir (f. í nóvember 1716, d. 26. sept. 1784) var dóttir Einars skálds Sæmundssonar prests Hrólfssonar og konu hans Margrétar Björnsdóttur prests yngra á Hvanneyri nyrðra, Björnssonar prests þar. Björg átti lengi heima á Látrum á Látraströnd, S-Þing., en var aldrei í vistum og var umferðarkona, einkum á efri árum. 

Sjá: Helgi Jónsson: Látra-Björg, 1949.

Guðrún P. Helgadóttir: Skáldkonur fyrri alda, II, 1963.

Íslenzkar æviskrár I, 201. (Þar er og vísað í Handritaskrár Landsbókasafns og þátt eftir Gísla Konráðsson í Lbs.; sjá og Blöndu III; Amma II.)

Sól er á morgun. Kvæðasafn frá átjándu öld og fyrri hluta nítjándu aldar. Snorri Hjartarson setti saman. Rvík: Leiftur 1945, s. 86-89.

Íslenzkt ljóðasafn, II. bindi (Almenna bókafélagið 1975, ritstj. Kristján Karlsson og Hannes Pétursson), bls. xiv, 160-165, 454.

Kannski er rétt að enda þetta með talandi vísu úr lífsbaráttu Látra-Bjargar:

 

Fljót og Sléttuhlíð

   

Kvíði ég fyrir að koma í Fljót,

kvíði ég fyrir Sléttuhlíð,

kvíði ég ríða kulda mót,

kvíðvænleg er þessi tíð.

 

JVJ tíndi saman.

Kristið og farsælt hjónaband -- munið eftir ástarorðunum

"Þú þiggur það eitt sem þú þakkar. Án þakkar er gjöfin þér engin gjöf. Þú verður snauðari en ella."

Svo mælti herra Sigur­björn Einarsson biskup við brúðkaup dóttur hans Rannveigar og Bernharðs Guð­munds­sonar 1959. Hún var þá orðin hjúkrunar­kona, en hann á leið með að verða prestur.

Eftir að hafa verið gift í rúma hálfa öld voru þau hjónin í viðtali í Morgunblaðinu, sérlega áhugaverðu að lesa, hlýju og gefandi. Þar segir m.a. undir lokin:

En hver eru ráð þessara farsælu hjóna til þeirra sem nú eru að ganga í hjónaband?

"Ekki taka það sem sjálfsagðan hlut að lífið sé dans á rósum, reyna að láta sér þykja vænt um maka sinn eins og hann er og finna svo hvernig kærleikurinn dýpkar með árunum," segir Rannveig.

"Við höfum haft það fyrir sið að biðja hvort fyrir öðru og við biðjum alltaf saman á kvöldin áður en við förum að sofa. Hafi eitthvað komið upp á þá er það leyst áður en gengið er til svefns," segir Bernharður. "Sagan um gulleplið er góð, um leiðarhnoðað sem þar er farið eftir; taka eftir hvað makinn gerir fyrir mann og þakka það – líka hið hversdagslega. Kunna að fyrirgefa, þá er það fyrirbænin og loks: munið eftir ástarorðunum."

Gleði. Bernharður Guðmundsson og Rannveig Sigurbjörnsdóttir hafa verið gift í rúmlega fimmtíu ár og hafa rækað ástina. — Morgunblaðið/RAX (Mbl.18.3.2011).

 

Greinin er ÖLL HÉR og fleiri myndir þar.