Foreldrar ættu ekki að vera hrædd við að börnin þeirra fái að heyra um Jesúm Krist

Mikið hefur verið rætt um heim­sóknir grunn­skóla í kirkj­ur fyrir jól og á að­vent­unni. Hafa spunn­ist mikl­ar deilur manna á meðal um rétt­mæti þess að skólar séu með þessu að hafa milli­göngu um meinta trú­ar­inn­ræt­ingu kristinnar trúar fyrir skólabörn. En kenn­arar og skóla­stjórn­endur sem hafa farið í þessar heimsóknir hafa haldið því fram að þetta sé ekki trúarinnræting heldur kennsla undir handleiðslu og fylgd kennara.

Tiltölulega lítill hluti landsmanna er andvígur þessum heimsóknum í kirkjur. Er málflutningur þeirra sem andvígir eru þessum heimsóknum, að skólar eigi ekki að innræta börnum kristna trú og að ekki eigi að gera einum trúarbrögðum hærra undir höfði en öðrum. Hefur þetta verið baráttumál samtaka eins og Vantrúar, Siðmenntar o.fl. Hefur mann­rétt­indaráð Reykjavíkur­borgar sem er eins og armur þessara samtaka inn í borgarstjórn, stuðlað að því að lagabálkur var innleiddur sem hindrar mjög eða bannar afskipti þjóðkirkju eða trúfélaga innan grunnskóla Reykjavíkur­svæðisins.

Ég hef það á tilfinningunni að meirihluti landsmanna hafi ekkert á móti heimsóknum skóla í kirkjur tengdum jólum og öðrum stórhátíðum tengdum kristinni trú, og gildir það engu hvort svonefnd trúarinnræting eigi sér þar stað eða ekki.

Í reglugerð um sam­skipti leik­skóla, grunn­skóla og frí­stunda­heim­ila Reykja­vík­ur­borg­ar við trú­ar- og lífs­skoðun­ar­fé­lög stendur, að heim­sókn­ir á helgi- og sam­komu­staði trú­ar- og lífs­skoðun­ar­fé­laga á skóla­tíma grunn­skóla skulu eiga sér stað und­ir hand­leiðslu kenn­ara sem liður í fræðslu um trú og lífs­skoðunar, sam­kvæmt gild­andi lög­um og aðal­nám­skrá. Það er því ekkert sem bannar þessar heimsóknir. 

Ára­löng hefð er fyr­ir heim­sókn­um margra grunnskóla í kirkjur fyrir jól og á aðvent­unni.

Ég vil segja, í sambandi við hvort trúarleg innræting eigi sér stað í þessum heimsóknum eða ekki, að við Íslendingar eigum að vera stolt af kristinni trú okkar sem var innleidd hér árið 1000 og hefur fylgt okkur með uppbyggilegri fræðslu og áhrifum sem henni fylgir. Það er ekkert að því að boða börnunum kristna trú með öllu því sem hún kennir: náunga­kærleik og umburðar­lyndi, virðingu fyrir yfirvöldum og mikilvægi góðra verka bæði fyrir þjóðfélagið, fjölskylduna og náungann og við þá sem við bág kjör búa. Kristin samtök eins og Hjálparstarf Þjóðkirkjunnar, Hjálpræðisherinn, Samhjálp, ABC o.fl. hafa unnið mikilvægt og þarft starf áratugum saman og hafa verið eins og græðandi armur Krists fyrir skjólstæð­inga sína og alla landsmenn og fólk utan landsteinana. 

Það er engin ástæða að hindra að börnin fái að heyra boðskap trúarinnar um að "svo elskaði Guð heiminn að hann sendi son sinn eingetinn til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf" (Jóhannes 3:16). Og "þú skalt elska Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum huga þínum og öllum mætti þínum. Annað [boðorð] er þetta: þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig. Ekkert boðorð annað er þessum meira. (Markús 12:30-31)

Steindór Sigursteinsson

Ekki ætti að innleiða lög um dánaraðstoð hér á landi

Þór­hild­ur Sunna Ævars­dótt­ir, þingmaður Pírata, ræddi um dán­araðstoð á Alþingi 20. sept. sl. und­ir liðnum störf þings­ins. Lagði hún fram spurninguna hvort dán­araðstoð sé rétt­læt­an­leg þegar fólk glím­ir við langvar­andi og ólækn­andi sjúk­dóma.

Ég verð að segja að dánar­aðstoð, öðru nafni líknar­dráp, stríðir gegn gegn öllu því sem ég tel vera rétt og samkvæmt góðu siðferði. Í boðorðunum 10 stendur: “þú skalt ekki morð fremja”. 2 Mósebók 20,13.

Með innleiðingu laga um líknardráp væri verið að lækka þann siðferðisstuðul sem snýr að virðingu fyrir lífinu sjálfu, að enginn skuli hafa vald til þess að stytta líf sitt eða að læknir geti aðstoðað einstakling til þess að deyja.

Læknum ætti ekki að vera gefið það vald að deyða sjúklinga sína, óski sjúklingarnir eftir því. Hlutverk læknis er að líkna og græða hina sjúku, ekki ætti að skikka lækna eða hjúkrunarfólk með lagasetningu til að ganga gegn þessu hlutverki sínu.

Lítil umræða hefur farið fram um dánaraðstoð hér á landi, þar sem lækni er heimilt að hjálpa sjúklingi sem glímir við ólækn­andi sjúkdóm að binda enda í líf sitt. Mörgum er kunnugt um líknardeild Landspítalans í Kópavogi sem hægt er að segja að veiti dauðvona sjúklingum sínum líkn og umhyggju með hjálp verkjalyfja og með góðri aðstöðu fyrir aðstandendur til að vera með viðkomandi þegar ævilokin nálgast. Það fyrirkomulag er þakkarvert og til fyrirmyndar.

Líknardráp þykja ekki sjálfsögð almennt séð í Evrópu, því mörg siðferðileg álitamál koma upp þegar málið er skoðað niður í kjölinn. Eitt af þeim er að með lagasetningu sem heimilar líknardráp geta mál þróast svo að umrædd lagasetning verði útvíkkuð til að koma til móts við fleiri en dauðvona sjúklinga. En það er einmitt það sem gerðist í Belgíu. Líkn­ar­dráp voru lög­leidd í Belg­íu árið 2002. Þar er ætlast til að tveir óháðir læknar staðfesti nauðsyn dánaraðstoðar í sérhverju tilfelli. Reynslan sýnir að það er í reynd engin trygging fyrir sjálfstæðu mati. Hefur framkvæmd laganna færst í átt til víðrar túlkunar og gefa eftirfarandi dæmi innsýn í hvernig því er háttað:

Fyrir nokkru var 45 ára gömlum tvíburabræðrum veitt dánaraðstoð að eigin ósk vegna blindu.
44 ára gömul kona með króníska anórexíu fékk dánaraðstoð, og 64 ára gömul kona með krónískt þunglyndi var líflátin að eign ósk, án þess að ástæða þætti til að láta aðstandendur vita.

Samkvæmt frétt á Mbl.is 2. júlí 2015 kemur fram að belg­ísk­ir lækn­ar hafa kom­ist að þeirri niður­stöðu að 24 ára göm­ul kona sem hef­ur þjáðst af þung­lyndi frá barnæsku hafi rétt til að binda enda á líf sitt. Þarna hefur hvað leitt af öðru og löggjöf sem fyrst um sinn heimilaði aðeins líknardráp dauðvona fólks hefur þarna verið svo útvíkkuð að jafnvel ungu fólki með þunglyndi er heimilað að binda enda á líf sitt. Nýlega hafa verið umræður í gangi á meðal stjórnmálamanna í Belgíu um það hvort foreldrar eigi að hafa rétt á að veita langveikum eða þroskahömluðum börnum sínum dánaraðstoð.

Fólk hlýtur að geta sammælst um að þessi þróun sé ekki æskileg hér á landi.

Með innleiðingu umræddra laga mundi virðingu fyrir lífinu á einhvern hátt hraka og freistandi væri fyrir gamalt fólk að fá að stytta líf sitt, jafnvel þótt það eigi marga mánuði eða jafnvel nokkur ár eftir af æfi sinni. Gæti það jafnvel verið vegna lélegs aðbúnaðar sem viðkomandi byggi við eða vegna stolts sem oft einkennir gamalt fólk, þegar viðkomandi hefur samviskubit vegna erfiðleika sem aðstandendur kunii að hafa vegna umönnunar þeirra o.fl.

Margt dauðvona fólk t.d. sem haldið er ólæknandi krabbameini metur lífið sem það á eftir afar mikils og því finnst hver dagur sem það fær að lifa dýrmætur.

Steindór Sigursteinsson

https://www.mercatornet.com/articles/view/how_legal_euthanasia_changed_belgium_for_ever
https://krist.blog.is/blog/krist/entry/2212659/

Leyfið börnum okkar að koma til Krists, bannið þeim það ekki!

"Það er skiljan­legt að fregnir berist af því að kristn­ir for­eldr­ar grípi til sinna ráða gegn kirkju­heim­sókna­banni sumra skóla og leik­skóla."

 

Það er hið sjálf­sagð­asta mál fyr­ir sam­félag,

– sem lengi hefur ver­ið krist­ið,

– er með krist­inn þjóð­söng,

– kross­markið í þjóð­fána sínum,

– yfir 90% lands­manna í kristn­um söfn­uðum

– og stjórnar­skrárgrein um stuðning og vernd kristins siðar,

að börn fái kynningu á inntaki krist­innar trúar í skóla­kerfinu, enda er það bein­línis laga­skylda samkvæmt náms­skrá í kristnum fræðum. Gegn þessu hafa unnið andtrúar­öfl sem hafa plant­að sér eða verið plantað í borgar­stjórn og í s.k. mann­réttinda­nefnd Reykja­víku­rborgar og tekið sér vald sem þau hafa ekki tilkall til.

Hafa þau þannig beitt sér fyrir því meðal annars, að leikskólar og skólar standi ekki að heim­sóknum á kirkjustaði fyrir kristnar stórhátíðir og fái ekki fræðslu frá sérfróðum kirkjunnar mönnum um kristið helgihald og heillandi frásagnir af hinni fyrstu jólanótt, aðdraganda hennar og af hinum þekktasta og áhrifa­mesta allra í gervallri mannkyns­sögunni, Jesú Kristi. Aðferðin er þöggunar­aðferð af því tagi sem líkja má við, að kristin­dómurinn skuli settur í skammar­krókinn í skólakerfi þessa annars kristna lands.

Það er því fyllilega skiljanlegt, að fregnir berist af því, að kristnir foreldrar séu farnir að grípa til sinna ráða með því að taka höndum saman og hafa forgöngu um að mæta a.m.k. einu sinni fyrir jól með börn sín í leikskólana til að fara þaðan í hópferð í gefandi kirkju­heimsókn, eins og gerzt hefur nú í Grafarvogsprestakalli.

Þetta er í raun neyðar­ráðstöfun vegna vanrækslu viðkomandi leik­skóla á þessu hlutverki, sem hefð var komin á víða (en þeir munu að vísu ekki allir láta s.k. mannréttinda­nefnd stjórna sér um þetta mál).

Ekki vantar, að háðskir vantrúar­menn niðri kirkjunni af þessu tilefni og opinberi vanþekkingu sína á lagalegum grunni hinna réttmætu kirkju­heimsókna úr skólum og leikskólum. Þeir láta einnig sem þetta hafi alltaf alfarið verið hlutverk foreldra einna og að þeir geti sem bezt gert þetta sjálfir. En þá er horft fram hjá því, að flestir foreldrar eru bundnir í ca. átta tíma vinnu frá kl. 8 eða 9 að morgni og eiga ekki auðvelt með að komast til þessa, hvað þá að fjársveltar sóknir geti haldið uppi stöðugri fræðslu í desember fyrir stóra sem smáa (jafnvel örsmáa) aðvífandi hópa um rætur kristindómsins og ástæður stórhátíða hans.

Að kirkju­fjand­samleg öfl hafa náð tangarhaldi á stefnu borgarstjórnar í þessum efnum gegnum meiri­hluta­kjör vinstri flokka í sveitar­stjórnar­kosning­unum 2009, er tímabundið vandamál, sem kristnir kjósendur eru nú þegar farnir að átta sig á, að vinna þarf á með virkum hætti, ekki óvirkni sem fæli í sér hreina uppgjöf.

Og hér þarf að hreinsa til. Hreinsunin þarf að fara fram í fyrsta lagi innan vinstri flokkanna, með gagnsókn kristinna afla þar, einnig með aðhaldi í prófkjörum þeirra og í formi ágengra spurninga til frambjóð­enda þeirra, sem fái góða kynningu í fjölmiðlum, og að endingu með útstrik­unum kristinna kjósenda þessara flokka á trúar­fjandsam­legum fram­bjóð­endum í borgar­stjórnar­kosningunum sjálfum eða hreinlega með því að atkvæðin verði greidd öðrum flokki eða flokkum.

Þetta allt ber að gera með kærleika til barnanna okkar í huga, ekki af neinni persónulegri rætni né andúð á þeim, sem hér þarf að sía úr frá kjöri til borgarstjórnar.

Og hér er við hæfi að enda þetta á hvatningu til allra fjölskyldna að gefa sig enn að því að rækta sína kristnu trú og það í samfélagi með öðrum á helgri stund.

Jón Valur Jensson

Höfundur er guðfræðingur, prófarkalesari og einn leiðandi manna í Kristnum stjórnmála­samtökum. Greinin birtist fyrst í Morgunblaðinu á gamlársdag 2013.

Nokkur 19. aldar spakmæli

Ef menn vilja ala upp nýja og betri kynslóð,verða menn að byrja á því að ala upp kvenþjóðina.

Sakleysið er blóm, sem visnar þegar við það er komið, og enginn getur gefið því fegurðina aftur, þótt hann laugi það í tárum sínum.

Stjórnarbyltingarnar koma til af því, að, að þjóðirnar eru sjúkar, en sú sýki verður sjaldan þjóðunum, heldur konungunum að bana.

Flestir vita, að jörðin snýst um möndul sinn, en margir eru líka sannfærðir um, að möndullinn sé sjálfir þeir.

Sumir gorta af mannkostum sínum, aðrir af ókostum, og þeir, sem ekkert hafa til að raupa af, gorta af forfeðrunum.

Allir þessi voru án höfundarnafns. En tveir enn, frá nafngreindu fólki:

Það eru ekki allir spámenn, þótt þeir séu lítils metnir af fósturjörð sinni. (J.J. Mohr)

Menn ættu aldrei að vera stórorðir um smámuni. (Francisque Sarcey)

Úr Almanaki Þjóðvinafélagsins 1889, bls. 88.

Leikkonan fræga er líklega að afplána refsingu vegna Tíbetheimsóknar og í "endurmenntun"

Rauða-Kína stundar grimmi­lega ný­lendu­stefnu og þjóð­ern­is­hreins­anir gagn­vart Tíbet­bú­um (sjá HÉR). Ást­sæl, kín­versk leik­kona var hand­tek­in eft­ir för henn­ar í tíb­ezkt barna­heimili. Fregn um hand­tök­una birtist snöggvast á kín­verskri vef­síðu, en var tekin út. Ekkert hefur þó bólað á konunni, Fan Bingbing, í marga mánuði.

 Menn hafa verið með getgátur um að hún hafi framið skatt­svik og biði dóms fyrir það. Slík ásökun er dæmigerð fyrir kúgunar­valdið og á sér fordæmi þar (sjá mbl.is-tengilinn hér neðst).

Menn skulu ekki halda, að Kínastjórn þori ekki svo áberandi aðgerð að handtaka fræga leikkonu í marga mánuði. Annað eins hefur gerzt þar nýlega, jafnvel gagnvart Nóbels­verðlaunahafa þar, sem lézt 61 árs í stofu­fangelsi fyrir ekki lengri tíma en 14 mánuðum, í stað þess að yfirvöld sinntu alþjóðlegu ákalli (m.a. frá Angelu Merkel) um að hann fengi að fara í læknis­meðferð erlendis. Líf einstak­lingsins er ekki hátt metið í Kommúnista-Kína, eins og Falun Gong-meðlimir, Tíbetbúar og sérstaklega þungaðar konur þar hafa mátt upplifa jafnvel nýlega. (Um fyrri hryllingssögu þar, frá innrás hers Maós inn í Tíbet upp úr 1950, geta menn lesið í þessari grein.)

Og ekki er lögreglu­ríkið að slaka á klónni gagnvart þjóðernis­minnihluta Uighur-manna í vestur­héraðinu í Xinjiang (norður af Tíbet), en þar er nú ein milljón múslima í haldi í fangabúðum (e. detention camps) vegna óróa meðal þeirra gegn harð­stjórn Kínverja og búðirnar jafnframt kallaðar af yfirvöldum "­mennt­unar­búðir"! Heila­þvottur er gömul iðja þar austur frá. Sjá um þetta m.a. eftirfarandi slóðir sem fundust strax við Google-leit:

"My soul, where are you?": families of Muslims missing in China meet ...

https://www.theguardian.com/world/.../uighur-xinjiang-family-missing-china-kazakhstan

Fyrir 2 dögum - An estimated 1 million Muslims are being held in re-education camps in Xinjiang. Across the border in Kazakhstan, there´s a desperate wait for ...

China claims Muslim detention camps are education centres | World ...

https://www.theguardian.com/.../china-claims-muslim-internment-camps-provide-profess...

Fyrir einum degi - Chinese officials have pushed back against growing criticism of the detention of Muslim minorities in internment camps, claiming authorities are ...

China holds one million Uighur Muslims in concentration camps ...

https://www.aljazeera.com/.../china-holds-million-uighur-muslims-conc...

Fyrir 2 dögum - But the reports of mass concentration camps and the criminalisation of Islam inflicted upon China´s Uighur Muslims should alarm anyone and ...

 

Stórstígar framfarir Kínverja á efnahags­sviðinu, eftir að kapítalismi tók við af óskilvirkum ríkis­sósíalisma, kalla á úrbætur í stjórnar­fari, að mannrétt­indi verði virt og stefnt að lýðræði. Þá gæti Kínaþjóð hreykin tekið sér stöðu sem frjáls og fullvalda meðal þjóðanna.

 

Jón Valur Jensson.

Enn bólar ekkert á Fan Bingbing

Lokaorð Kristjáns Karlssonar um Stein Steinarr sem trúarskáld

"Steinn orti sig í þá aðstöðu, að guðs­trú virtist eina út­göngu­leið­in, og sú leið er opin, af því að af­neit­un hans er lif­andi til­finn­ing en ekki tóm­læti. Ef kvæði hans sanna nokk­uð, er það gildi trú­ar fyrir mann­inn. Steinn Stein­arr er miklu skyld­ari Hall­grími Pét­urs­syni en hinum upp­lýstu, "víð­sýnu" skáldum 19. aldar, sem voru honum þó hugstæð. Kvæði hans eru trúar­ljóð -- með neikvæðu for­teikni. Trúaður eða trúlaus er hann í flokki hinna mestu trúar­skálda vorra."

Svo sagði Kristján Karlsson, í inngangi hans að Kvæðasafni og greinum Steins Steinarr, Rvík: Helgafell, 1964, bls. xxvii. Þetta er einn bezti inngangur að kvæðabók, sem finna má, og eru þó margir góðir, m.a. aðrir eftir þennan sama Kristján, sem sjálfur var skáld. En á undan þessum tilvitnuðu orðum hans reit hann: "Steinn yrkir meiri raunveru­lega goðgá en nokkurt annað íslenzkt skáld -- að Þorsteini Erlingssyni ekki undanskildum. Og Þorsteinn trúði á ýmislegt annað." -- Næstu blaðsíður á undan í inngang­inum tengjast líka þessum trúar­þræði og hugmynda­baráttu skáldsins. Og það verða allir að eiga þessa öndvegisbók, Kvæðasafn og greinar Steins Steinarr. Hún er meðal annars vinsæl til fermingar- og útskriftar­gjafa, og fátt er betra andlegt nesti ungmennum. Hún er jafnan fáanleg í bókabúðum landsins.-jvj.

Innleiðing orkupakka EES væri frámunalega óhagstæð hinni íslensku þjóð

Í stefnumörkun á landsfundi Sjálfstæðisflokksins í mars 2018 kom fram að ekki skyldi verða um að ræða frekara valda­framsal til erlendra stofnana yfir orku­mark­aðs­málum Íslands. Það er ljóst að fulltrúar Íslands í sam­eig­inlegu EES-nefnd­inni og/eða yfirmenn þeirra í utan­ríkis­ráðu­neytinu hafa hlaupið á sig með því að gera ekki fyrirvara við atriði Þriðja orku­markaðs­lagabálks ESB, sem greinilega brjóta í bága við íslensku stjórnarskrána. Vönduð greiningar­vinna þarf að fara fram varðandi ákvarðanatöku í þessu máli. Því að valda­framsal yfir íslenskri raforku­framleiðslu stenst klárlega ekki íslensku stjórnar­skrána.

Alvarlegast og hættulegast við innleiðingu Þriðja orku­markaðs­lagabálks ESB á Íslandi er, að samkvæmt honum verður stofnað til embættis í landinu, sem verður algerlega utan lýðræðis­legs, innlends aðhalds, þannig að hvorki löggjafarvald, framkvæmdavald né dómsvald geta haft áhrif á gjörðir þessa embættis. Er þessu embætti ætlað æðsta eftirlitshlutverk með raforku­markaðs­málum landsins. Tilgang­urinn með að svindla þessum lagabálki gegnum hið lýðræðislega Alþingi er að læðast aftan að íslensku fullveldi.

Ef samþykkt yrði að tengja Ísland við raforku­kerfi Evrópu, t.d. með tengingu við Skotland, mundi raforkuverð til almennings hér á landi færast nær því sem þekkist í Evrópu. Raforku­verð mundi því snarhækka! Það ásamt innleiðingu Þriðja orkumarkaðs­lagabálks ESS væri íslenskri þjóð afar óhagstætt og í raun stór­hættu­legt, þar sem þar væri vegið að fullveldi landsins með framsali ríkisins á orkuauðlindum sínum, sem er stjórnarskrárbrot.

ESB ætti sem stofnun að vera það fullkomlega ljóst, að Ísland mætti aldrei og myndi aldrei lögtaka reglugerðir eða tilskipanir, sem því væri óheimilt í stjórnarskrá. Alþingi á að að hafna þessum lagabálki ESB. Til athugunar ætti líka að taka að segja upp EES-samningnum þar sem hann setur miklar skorður á fyrirtæki, íslenska ríkið og almenning með íþyngjandi reglu­gerðum. Og nú upp á síðkastið hefur EES fært sig upp á skaftið með kröfum um innleiðingu á reglu­gerðum eins og nýrri persónu­löggjöf og umræddum Orkumálapakka þar sem krafist er valdaframsals til erlends yfirvalds.

Steindór Sigursteinsson

Væri „gríðarlegt tjón“ að ganga úr EES

Kristilegi flokkurinn í Svíþjóð heldur velli og vel það

Það er gleðiefni, að Krist­demó­krat­ar, kristi­legi lýð­ræðis­flokk­ur­inn í Svíþjóð, virðist ná tryggi­lega inn á þing með 7,4%, nei, 6,4% atkvæða og stuðlar þannig að jafn­vægi og gegn mögu­legum öfga­áherzl­um í landinu.

Hin íslenzku Kristnu stjórnmálasamtök náðu góðu sambandi við kristnu demókrataflokkana þrjá í Skandinavíu fyrir nokkrum árum og eiga með þeim margt sameiginlegt í áherzlum og stefnumálum.

PS að morgni 10. sept.:

Kristilegir demókratar enduðu reyndar með 6,4% fylgi að lokinni talningu, en þetta gaf þeim þó sjö þingsæti í viðbót frá kosningunum 2014, þ.e. 23 þingmenn nú.

Hér er sænsk Wikipediugrein um Kristdemokraterna (og þar ýmsir tenglar inn á vefsíður flokksins og stofnana hans): https://sv.wikipedia.org/wiki/Kristdemokraterna_(Sverige)

Jón Valur Jensson.

Svíþjóðardemókratar í „oddastöðu“

Hann var dáinn í 45 mínútur

22.apríl 2015 flutti Lee Stoneking ræðu á Alsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna. Bútur úr ræðu hans er á myndbandinu hér fyrir neðan. Stoneking segir frá því þegar hann dó og var dáinn í 45 mínútur.

Hlustið á ræðu Lee Stoneking. Ég hef heyrt marga slíka vitnisburði.

Tómas Ibsen Halldórsson.

 

Palestínukona segir frá óþægilegum staðreyndum: heiðursmorðum, misrétti gagnvart konum, kynferðislegu ofbeldi í Palestínu o.fl.

Ung Palestínu­kona, lög­fræð­ingur í starfs­námi á Íslandi, skrifar á vef stjórn­ar­ráðsins:* 

"Palest­ína er í engu frá­brugðin flestum araba­lönd­um þegar kemur að feðra­veld­inu. Stað­reynd­in er sú að kon­ur fá ekki fullt sjálf­stæði vegna efna­hags­legra haml­ana og þeirra fast­mót­uðu fjölskyldu­banda sem ætíð halda konum undir verndar­væng karla.

Sem lögfræðingi fannst mér mjög erfitt að sjá að hversu fáar konur eru dómarar við palest­ínska dómstóla. Þessir fáu kvendómarar fá einungis að fást við einföld mál en aldrei að kveða upp dóma í meiri­háttar málum."

En lengi getur vont versnað, Amira Khader heldur áfram (leturbr.hér):

Þetta er þó ekki eina dæmið um það hvernig kynja­misrétti endurspeglast innan dómskerfisins. Annað dæmi er hið djúpstæða óréttlæti sem endur­speglast í svokölluðum heiðursmorðum, sem sýnir hvernig líf kvenna er einskis metið. Enginn berst fyrir réttlæti fyrir hönd fórnar­lamba heiðurs­morða og flestum slíkum málum lýkur með dómssátt þar sem morðinginn greiðir fjölskyldu fórnar­lambs­ins bætur og gengur síðan frjáls. Ég hef ætíð fundið hjá mér þörf fyrir að breyta þessu, að vekja konur til vitundar um réttindi sín, sýna þeim að það er eðlilegt að reyna að komast til æðstu metorða innan samfélagsins og einnig að fá konur til að standa saman til að breyta þessum lögum."

Þessi ágæta kona er hér og lýsir sér svo:

 

 

"Ég heiti Amira Khader og er fædd og uppalin í flótta­manna­búðum á Vestur­bakk­anum í Palestínu. Ég er nýútskrifaður lögfræðingur sem er í starfsnámi og er einnig meistara­nemi í miðaustur­landa­fræðum við Birzeit-háskóla." (Það er virtasti palestínski háskólinn, jvj.)

Látum henni eftir að lýsa aðstæðum í landi sínu:

"Þegar sagt er frá landinu mínu, Palestínu, er mjög erfitt að ræða nokkurn hlut án þess að minnast á það samhengi sem hernámið gefur okkur. Palestína hefur verið undir hernámi Ísraels í 70 ár. Það að lifa og hrærast í stríði hefur í för með sér hörmungar, en það er einnig eins og tíminn hafi staðið í stað, líkt og þú sért fangi fortíðar. Ef þú berð Palestínu saman við aðra heimshluta, mun þér verða ljóst að lífi fólksins þar er á margan hátt ekki lifað í nútíðinni, né er því lifað fyrir það sem framtíðin ber í skauti sér, heldur er fólk rígbundið fortíðinni og leitast við að halda öllu eins og það var fyrir 100 árum."

Hún er fljót að gefa sér vissar skýringar, þótt greinilega hafi hún ekki getað kennt Ísraels­mönnum um allt sem miður fer í landi hennar (hvers vegna skyldu t.d. samkyn­hneigðir flýja til Ísraels frá Palestínu? -- og svo er ekki beinlínis "stríð" á Vestur­bakkanum). Hér eru hennar orð:

"Þetta á sér sínar skýringar og er í raun hefðbundin afleiðing hernáms. Óttinn við að missa sjálfsmyndina og að búa við þá stöðugu ógn að vera borinn út úr húsnæði sínu hvenær sem er, hindrar Palestínumenn í að þróa eigin hugmyndir og að gangast við breytingum. Það sama á við um kynjajafnrétti, sem ekki er mál málanna í Palestínu. Ekki vegna þess að við höfum þegar náð jafnrétti kynjanna heldur vegna þess að það er nýtt áherslusvið sem þarf að læra um og tileinka sér."

Spurning hvort hún gefi sér ekki þarna að Palestínumenn búi við stöðugan ótta um að halda ekki húsnæði sínu; býr ekki mikill meirihluti þeirra á sama stað jafnvel mun lengur en við Íslendingar?

En hér getum við séð hluta þeirrar gagnsemi sem vænta má af fræðaverkefni hennar (leturbr. hér), og gangi henni sem bezt með árangurinn:

"Lokaverkefni mitt hjá Jafnréttisskólanum fjallar um kynferðislega áreitni á Vesturbakkanum. Ég fjalla um skort á ákvæðum um kynferðis­lega áreitni í palestínsku refsi­löggjöfinni, og hvernig lögin gera slíka skaðlega hegðun refsilausa. Þar að auki er kynferðisleg áreitni tabú í Palestínu og margir kæra slíkt athæfi ekki. Þar af leiðandi höfum við enga yfirsýn yfir umfang vandans, sem aftur leiðir til þess að vandamálið fær ekki þá athygli sem það á skilið. 

Ég hyggst deila rannsókn minni með kvenna­miðstöðvum í Palestínu og með ráðuneyti kvennamála. Ég mun einnig deila reynslu minni hér hjá Jafnréttis­skólanum á Íslandi með samnemendum mínum í lögfræði­deildinni í mínum heima­háskóla, þar sem ég mun leitast við að varpa skýrara ljósi á kynajafnrétti. Það er sérlega mikilvægt þar sem löggjafinn og lögfræðingar þurfa að stóla á lagabókstaf sem byggir nú þegar á fordómum."

Svo endar grein hennar skemmtilega:

"Þegar ég kem aftur heim, þá mun ég sakna þessa klikkaða veðurs sem hér er! Ég mun einnig sakna þeirra frábæru vina sem ég hef eignast hér á Íslandi og einnig hversu ótrúlega miklar breytingar eiga sér stað í dagsbirtunni frá einum degi til þess næsta.

Takk fyrir mig!!"

 

* Rýfur þöggun um kynferðislegt ofbeldi í Palestínu, birt á vef stjórnarráðsins: Heimsljós.

„Þetta er svívirðileg árás“

Nær fjórðungur brezkra 14 ára stúlkna hneigist til sjálfsskaða og sjálfsvíga

Ekki aðeins í Japan er sjálfs­skaði að verða út­breidd­ur með­al ung­lings­stúlkna, eins og sást í sjón­varps­þætti í kvöld, heldur og í Bretlandi. 22% fjórtán ára stúlkna þar sögð­ust hafa valdið sjálfum sér skaða á næsta und­an­far­andi ári, áður en könn­un­in fór fram, en 11.000 ung­menni tóku þátt í henni (sjá um hana í þessari BBC-grein). Umtalsvert færri drengir á sama aldri, 9% þeirra, höfðu reynt það sama. (Þegar komið er fram yfir þennan aldur, eru sjálfsvíg meðal íslenzkra pilta hins vegar mun algengari en hjá stúlkum.)

Þetta, sem og hræðilegar frásagnir sem hafa verið að berast af eitur­lyfja­fíkn meðal ungmenna hér á landi, sem dregur þau mörg til dauða, ætti að vera okkur ævinlega til áminningar um, að börnin ala sig ekki upp sjálf til góðs lífs. Foreldrar þurfa að veita þeim staðfestu og aga í uppeldi og láta sig það miklu varða, að þau lendi ekki í vafasömum félagsskap. Og þeim mun mikilvægara er það líka að komast í góðan félagsskap eða tómstunda­starf, íþrótta- og listnám og fleira sem til uppbyggingar má verða, þar á meðal í kirkjustarfi, sé því sinnt eins og sinna ber! En að eiga Jesúm Krist að sem andlegan leiðtoga lífs síns, Drottin og frelsara, sífellt nærri til að ákalla hann um hjálp, gefur von og traust og staðfestu í baráttunni sem við öll eigum við að stríða í þeirri einsemd sem ekkert okkar kemst hjá, og það eru til íhugunarrit og bænir sem gefa kristnu lífi bæði fyllstu meiningu og fyllingu, ef menn aðeins vilja njóta þeirrar hjálpar, en meðal þeirra rita eru, að sjálfsögðu, hin elztu, Nýjatestamentisritin, sem ættu að vera aðgengileg á hvers manns heimili.

Einnig af ofangreindum ástæðum er trú foreldranna, jafnvel bara annars þeirra, svo mikilvæg, sem leiðsögn, stoð og stytta fyrir þá ungu.

 Í dag, 29. ágúst, er messudagur heilagrar Monicu, móður Ágústínusar kirkjuföður, en sjálfur átti hann minningardaginn í gær, 28. ágúst. Heilög Monica hætti ekki að biðja fyrir syni sínum, meðan hann fór leitandi á milli heimspekinga og boðenda ólíkra lífsstefna. Að endingu fann hann Krist, eins og lesa má í Játningum hans, sem herra Sigurbjörn Einarsson biskup þýddi (að verulegu leyti) á sínum tíma. Og heil. Ágústínus uppskar mikið og sáði enn víðar fræjum trúarinnar og öflugs kirkjustarfs, sem náði meðal annars til Íslands. (Já, einnig hér á landi var ein munkaregla miðalda regla kórsbræðra Ágústínusarmunka.)

En nú erum við komin langt frá unga fólkinu! Hér varð undirrituðum hins vegar til þess hugsað, að kristnir foreldrar mega taka heilaga Monicu sér til fyrir­myndar um að biðja fyrir börnum sínum -- líka þeim stálpuðu! -- og að gefast aldrei upp á því verki að vísa þeim veginn til Drottins.

Ég vil vegsama Drottin alla tíma,

ætíð sé lof hans mér í munni. 

Ég leitaði Drottins, og hann svaraði mér,

frelsaði mig frá öllu sem ég hræddist.

Engill Drottins setur vörð

kringum þá, sem óttast hann, og frelsar þá.

Finnið og sjáið að Drottinn er góður,

sæll er sá maður sem leitar hælis hjá honum.

 Davíðssálm.34: 2, 5, 8-9.

Smellið á myndina af Monicu til að sjá lærdómsríka, stutta grein um hana.

Jón Valur Jensson.

Þetta slys hefði ekki þurft að eiga sér stað. Lagið gatnamótin strax, Ráðhús-skvaldrarar!

Hræðileg slysagildra í hraðri umferð sannaði sig sem slíka í fyrra­dag. Van­ræksla borgar­stjórnar olli ákeyrslu á 11 ára hjólandi stúlku.

Fyrir Guðs mildi slapp hún ótrúlega vel, en hjálmurinn og hjólið eru ónýt.

Þetta gerðist á gang­braut sem þó er ómerkt, en er þvert yfir Vín­lands­leiðina og ligg­ur á milli Krón­unn­ar og Húsa­smiðjunn­ar í Grafar­holt­inu.

Gangandi og hjólandi eiga fullan rétt á því að gangbrautir séu merktar, svo að bílstjórar að minnsta kosti hægi á ferð sinni. Og þetta á miklu víðar við.

Andlega er það líka verulegt áfall þegar keyrt er á fólk. Skoðun á slysa­varðstofu segir því ekki allt. Biðjum fyrir þessari blessaðri stúlku og börnum okkar.

Jón Valur Jensson.

Ekið á hjólandi stúlku